Hanafokkingnú.
Haldið þið ekki að rannóknarnefnd Alþingis ætli að svíkjast um að skila skýrslunni sinni sótsvörtu.
Fari það í tvígafna tóbakslegna tindabykkju.
Er þetta lið sjóðhoppandisnarbilað? Kríandi út ritgerðarfrest eins og djammsýkt mennskælingsræskni í tilvistarkrísu.
Ég hélt að í þessa blessuðu nefnd hefðu verið valdir sjálfir angantýrar embættiskerfisins, stífslípaðir endurskoðunarsmaragðar með óaðfinnanlega bindishnúta og flekklausa ljósritunarsögu.
Og ég, í afdælskri einfeldni minni, hélt að þessum sömu óíbitnu konfektmolum lýðræðisins hefði verið treyst fyrir þessari bölmæddu dómsdagsrollu vegna þess að hugsanlega fyrirfyndust í kagúldinni rotþró íslensks stjórnkerfis þó ekki væru nema þrír þokkalega samviskusamir kleprar. Sem kynnu helst á klukku – í öllu falli dagatal.
En því er vitanlega ekki að heilsa. Ekki á ömurðareyjunni Íslandi.
Svei því!
Nú ætti þessi þríhöfa þurs að draga þó ekki væri nema eitt þeirra út úr snjóþvegnum sílófóninum á sér, hysja upp um sig óaðfinnanlega straujaðar buxurnar og déskotast til að skila mér skýrslunni minni á réttum og lögboðuðum tíma.