Ég lagđist ögn yfir stílfćringu mína á sósusálmi Ţórbergs, og breytti allnokkru. Ţví langar mig ađ deila henni međ ykkur á ný. Svo ţenkti ég; fyrst ég stal forminu, hví ţá ekki ađ stela titlinum líka? Hann er eins og glöggir sjá frá sr. Hallgrími. Ţađ er viđ hćfi á ţessum langa föstudegi. Áhugamönnum um hverfulleik tölvanna bendi ég á ţennan skemmtilega pistil: http://visir.is/article/20080305/SKODANIR04/103050087/1263
Tölvurnar ćđa tvist og bast,
tölvunum ćru ţína gafst.
Tölvurnar heimta tćkniprjál,
tölvurnar skapa vandamál.
Tölvurnar gagna- vefja -varp,
váfurnar spinna mönnum karp.
Tölvurnar deyđa drifkraftinn,
dćgrin hverfa í aftaninn.
Tölvurnar hárin gera grá,
gögnin týnd og engum hjá.
Öllum til ergis og bölvunar,
eru ţćr horngrýtis tölvurnar.
Hugann má ađ ţeim hćna'um skeiđ,
en heyrđu mig: ţćr valda neyđ.
Tölvurnar örkumla tunguna,
tćra andann og sáluna.
Nem frá mér Guđ öll tölvutól,
tengd á neti og knúin sól.
Fáđu mér heldur fjađurstaf,
fúiđ skinn og sagnahaf.
Ţetta er hiđ skemmtilegasta ljóđ og ég gćti ekki veriđ innihaldinu meira sammála.
Nógsamliga fć eg ei ţakkađ fögur orđ ykkar. Eg bukta mig og beygi.
[Buktar sig og beygir]
Ć! Ţúsund ţorskar og milljón marglyttur í Miđjarđarhafi! Ţar hljóp ég á mig.
Skál!
Sumt má, og ţarf reyndar ađ laga, en harla gott eins og Guđjón sagđi á árdaga.