Rósa rósa

Júh.

Þú ræðst ekki á garðinn þar em hann er lægstur, Gunnar sæll. Stengrímur Thorsteinson var víst búinn að þessu á undan þér. Alltaf erfitt að toppa þjóðskáldin. Ég dembi útgáfu hans fram hér til samanburðar. Ég mæli eindregið með því að þú hjólir í Álfareið Heines næst.

Sveinninn rjóða rósu sá,
rósu smá á heiði.
Hún var ung með hýra brá.
Hljóp hann nær og leit þar á.
Nú bar vel í veiði.
Rósin, rósin, rósin rjóð,
rósin smá á heiði.

Sveinn tók rós, og síst hann kveið,
smáa rós á heiði.
Rósin varðist, svo hann sveið.
Sveini var það kvöl og neyð.
Þolinn samt hann þreyði.
Rósin, rósin, rósin rjóð,
rósin smá á heiði.

Já, mig grunti að einhver hefði snarað þessu áður. Og var að vona að góðir menn myndu benda á það, þakkir færi eg yður.

Þetta er gott framtak. Síðan væri prýðilegt að ráðast í enn eitt afbrigðið af Lorelei - í fljótu bragði man ég eftir stælingu Sigurðar Þórarinssonar jarðfræðings, sem endaði e-k veginn svona:

"Og bláu báurnar gleyptu
bátinn með manninum.
Því eflaust hún Lorelei olli
með andskotans kveðskapnum."

Annars minni ég á tvær stökur sem ég orti á einhverju hagyrðingamótinu um Heiðarósina:

Göethe reit um rósu smáa
rjóða, því að syndin fláa
missti hennar meyjarblóm.
Var það meir en metafóra
því mærin seinna gerðist hóra;
gengur nú um götur Róm.

Á þýzku hljómar þetta kvæði
þokkafullt, þó inn í slæði
Göethe duldum greiningum.
Ungt er sumra skilningstré, en
“sah ein Knab' ein Röslein stehen”
er merkishlaðið meiningum.

Duldar greiningar, ok, en merkishlaðið meiningum? Er svona lagað ekki bara kjaftæði, eða hvurnig ber að skilja svona? svari sá er reit og aðrir, hafi þeir til þess nennu.

Ja hjerna...

Hjer er komið slíkt skáldaþing að smáir menn sem vjer megum okkur sízt í frammi. Þakkir fyrir öll þessi innlegg.

Bölverkur: Ætli það verði ekki að skrifast á fljótfærni mína fyrir hagyrðingamótið... [glottir]

Vel á minnst, hver verður með næsta hagyrðingamót og hvenær?

Bölverkur. Ég skora á þig.

Eða Hlebbi. Hvor verður á undan?

Nú, eða Günther.