Mér finnst gott ađ maula ís,
mikiđ fínt og gaman.
Mamma er sko í mussu úr flís,
mikiđ er ţađ gaman.
Er annars ađ pćla í ţví hvort ţetta „sko“ eigi kannski ekkert heima ţarna. Ţađ er náttúrulega danska.
Ég vil árétta ţađ hér ađ ég mćti aldrei í fermingar, sama hver á í hlut. Mér ţykja ţćr međ afbrigđum leiđinlegar - aukinheldur sem mér ofbýđur grćđgin og mćjónesiđ.
Og nei, ég veit ekki um neinn annan skemmtikraft međ svipađ prógramm.
Ég hef ákveđiđ ađ uppfćra orđaforđa minn til ađ vera í takt viđ tímann: Í stađ ţess ađ segja „Segđu...“ ţegar ég er sammála síđasta rćđumanni segi ég núna „Heldurđu...“ Miklu meira inn.
Get ég fengiđ eitt á hreint?
Mega krakkarnir mínir syngja „Bíddu pabbi“ og „Pabbi ţarf ađ vinna“ í skólanum? Og hvađ međ „Afi minn fór á honum rauđ?“
Ţetta er pínu ruglingslegt.