Mig ţyrstir.

Og ríkiđ lokađ.

Mylsnudreifari fékk eftirfarandi símskeyti frá „Mylsnufan,“ sem er duglegur ađ gauka ađ mylsnudreifara ambögum, mismćlum, mistökum og öđrum fábjánahćtti fjölmiđlamanna. Hafi hann ţökk fyrir ađ leggjast á skófluna međ mylsnudreifara viđ flórmoksturinn í fjölmiđlafjósinu:

„Undirritađur hlustađi, sem oftar, af athygli, á hinn frábćra útvarpsmann Sigga Hlö, síđastliđinn laugardag eins og alla ađra laugardaga. Ţar fer mikill meistari orđsins; tungulipur međ afbrigđum, hnyttinn, orđheppinn, raddţýđur, međ öllu ambögulaus og sífellt á varđbergi ţegar kemur ađ hinu talađa íslenska máli. Eitt fer ţó jafnan í taugarnar á Mylsnufan ţegar Sigurđur kveđur. Segir hann ţá undantekningalaust „Hlö át... “ Aldrei fáum viđ hlustendur og skattgreiđendur ţessa lands hinsvegar ađ vita hvađ Hlö (Sigurđur sjálfur semsagt) át. Hvađ át hann? Mylsnufan stendur á gati og vćri gott ef Sigurđur sýndi hlustendum og skattgreiđendum ţá virđingu ađ klára setninguna. Eđa hvađ finnst Mylsnudreifara?“

Jú, Mylsnudreifari tekur undir ábendingu Mylsnufans og leggur til ađ umsjónarmađur ţáttarins Veistu hver ég var? segi af sér eđa skipt verđi um umsjónarmann tafarlaust. Eins og stjórn Ríkisútvarpsins og raunar alla starfsmenn í afneitunar- og amböguhöllinni í Efstaleiti.

Vér auđmenn á svakalegt svall fórum,
ţar svignuđu borđ undan hnallţórum.
Ţar menn höfđu mćtur
og misjafnar gćtur
á auđveldum íslenskum karlhórum.