Það stemmir.
Eins gott að ég fái nóg fyrir vænum sjenna fyrir þetta helvíti.
Og hvað er ég að gera í þessum latexsamfestingi?
Ég er tvöhundruð í dag.
Ég verð gleymdur á morgun
en ég er frægur í dag.
Það er eins og hagmæltar fyllibyttur hafi aldrei orðið 200 ára fyrr.
ógn eru háar
horfur á heimilum
hélugráar
gleypt hafa góðærið
gírugir apar
vísital vona
og væntinga hrapar
frægð þinni
dallur dóps og sælu
pólsins stjarna
starir niðurlægð
yfir Fáskrúðsfjörð
smygli öngvu eirir
armur laga
upprætir amfetamín
en lyfseðla ljúfa
fær lögregla
aldrei upp tekið
Mér finnst gott að maula ís,
mikið fínt og gaman.
Mamma er sko í mussu úr flís,
mikið er það gaman.
Er annars að pæla í því hvort þetta „sko“ eigi kannski ekkert heima þarna. Það er náttúrulega danska.
Jæja. Ég var í alla nótt að vinna í nýja 30 erinda kvæðinu mínu um fossana. Það er farið að taka á sig mynd og er bara býsna gott kvæði, þó ég segi sjálfur frá.
Það lítur þá orðið svona út (en ég ítreka að þetta er enn í vinnslu):
- FOSSAR
Falla ógnar fossar eins og ...
Hvað á ég að þurfa að tyggja þetta oft ofaní menn? Líkaminn er stöð til að taka á móti magnan og senda frá sjer geisla. Lífið sjálft er þessi magnan eða hleðsla og utanaðkomandi kraftur tengir svo saman efni úr jörðunni til að búa líkamann skynjun og vitund.
Þetta er ekkert flókið.
Æ, ég veit það ekki. Kannski var það vitleysa af mér að fara út í þetta á sínum tíma. En þetta er búið að vera rosa gaman, svona mestmegnis.