frægð þinni
dallur dóps og sælu
pólsins stjarna
starir niðurlægð
yfir Fáskrúðsfjörð
smygli öngvu eirir
armur laga
upprætir amfetamín
en lyfseðla ljúfa
fær lögregla
aldrei upp tekið
með botn þinn öðrum fegri;
skyldi eg séns þig eiga í
- ef ég væri negri?
Það stemmir.
Eins gott að ég fái nóg fyrir vænum sjenna fyrir þetta helvíti.
Og hvað er ég að gera í þessum latexsamfestingi?
Ég er tvöhundruð í dag.
Ég verð gleymdur á morgun
en ég er frægur í dag.
Það er eins og hagmæltar fyllibyttur hafi aldrei orðið 200 ára fyrr.
ógn eru háar
horfur á heimilum
hélugráar
gleypt hafa góðærið
gírugir apar
vísital vona
og væntinga hrapar
Mér finnst gott að maula ís,
mikið fínt og gaman.
Mamma er sko í mussu úr flís,
mikið er það gaman.
Er annars að pæla í því hvort þetta „sko“ eigi kannski ekkert heima þarna. Það er náttúrulega danska.
Þetta er ekkert einfalt mál.
Mér hefur til dæmis alltaf þótt hæpið að ég beri persónulega ábyrgð á því hve leiðinlegt er í messum. Eða þessum asnalegu kjólum sem prestarnir eru í.
Fjær er nú fornri
frægð sinni
þjóð í djúpri dellu;
ólánsmistur
auðs og fjárglæfra
sveipar Svörtuloft.
Fráleitt axlar ábyrgð
eigin klúðurs
ráðþrota ráðherrafans;
en öll þeirra óráð
fær alþjóð
um eilífð upp borgað.
Ég hef ákveðið að uppfæra orðaforða minn til að vera í takt við tímann: Í stað þess að segja „Segðu...“ þegar ég er sammála síðasta ræðumanni segi ég núna „Heldurðu...“ Miklu meira inn.