Og til að hafa það á hreinu þá er Gísli, Eiríkur og Helgi einn af þeim örfáu snillingum sem tekst það.

Þarf maður nú að binda ljóðin saman til þess að þau teljist ekki drasl?

Það sem ekki er bundið fast getur dottið og orðið ónýtt. það er drasl frændi sæll.

[Lánar Offara snæri]

Og svo að það sé á hreinu þá finnst mér þetta félagsrit Andþórs mjög gott.

Glæsilega kveðið Andþór.

Góður!

Það er nú það. Hvers vegna kallast óbundin orðabuna k v e ð s k a p u r ? Það þarf að finna annað orð yfir slíka samsuðu, sem lýsir henni betur.

Eins vil ég benda áhugasömum á ritgerðina „Að yrkja á íslenzku“ eftir dr. Jón Helgason, prófessor. Hún er skyldulesning þeim, sem vilja skilja ljóðagerð á íslenzka tungu.

Skemmtilega kveðið og alltaf tími til að skála. Skál.

Mjög vel gert.

Eftir Egil Jónasson:

Það er hægt að þekkja frá
þá sem ekki ríma - sérðu.
Rytjuskegg er oftast á
andlitinu neðanverðu.

Egill Jónasson: Egilsbók. Reykjavík 2001, bls. 78.

Asskoti flott. Já, held ég segi það bara aftur, asskoti flott!

Jú, ætli þetta sé ekki með þínum allra bestu.

Jamm.

Hæ fæv!

Gott, gott.