Seldu mér hugmynd um hagnað & auð,
svo hamingju- verð´ ekki ævi mín snauð,
svo alltaf í kredit ég keypt fái brauð
& kavíar, lúxus & eðal.
Tilgangur helgi hvert trúgirnivekjandi meðal.
Seldu mér loforð um viðskiptavild.
Verzla má ókeypis! Þetta er snilld!
Punkta, sem ávaxta pundin mín gild,
svo pæla ég þurf´ ekk´í neinu.
Frábært – að lifa með allt (en þó ekkert) á hreinu.
Seldu mér innantómt, gullhúðað grín.
Glópskunnar ljómi úr augum mér skín,
ég þrái að teyga þitt tilboðavín,
& treyst´ að ég verð´ aldrei þunnur.
Samþykki hikstalaust allt, það sem mælir þinn munnur.
Seldu mér ekta & seldu mér feik.
Seldu mér tilbúinn raunveruleik.
Seldu mér útrás & alþjóðlegt meik
í eilífðarmarkaðshagkerfi.
Seldu mér fölsun á sannleikans alvörugervi.
Seldu mér skrum, tilað skreyta mitt hús,
ég skrif´ undir hvað sem er, samvinnufús.
Fagnandi býður mér djöfullinn dús,
ég dýrka hans loforðagjálfur.
Seldu mér einhverja hugmynd! Ég hef enga sjálfur.
Æpandi gargandi snilld...Bravó...Húrra..húrra..húrra..Skál kæri Z. Natan minn Ó. Jónatanz. [Gefið manninum vindil]
[Urrar og froðufellir af hrifningu]
Er ekki hægt að fá nokkra "nóbela" handa manninum !
-
Frábært - skál ! [Sýpur á fagurbláum drykk í tilefni af að komin er helgi]
[Tekur ofan skítugu húfuna fyrir Z.Natan og gefur honum nokkrar eddur sem fundust á víðavangi.]
Já og skál fyrir helginni.
Þetta kalla ég sko félagsrit! Þvílíkur snilldar kveðskapur Z! Þetta fer beint í úrvalsrit!
Nú fyrirgef ég þér að hafa verið svo lítið á ferðinni undanfarið... En þú verður þá að lofa að sjást oftar framvegis!!!
Riddarinn og Z.Natan eru báðir þvílíkir andans snillingar að við hin getum ekki annað en lotið höfði í virðingarskini.
Ég tárast alltaf þegar ég sé svona vel kveðið. Það er eins og þetta hafi allt verið til, bara þurft að sækja það.
Þetta er náðargáfa.
Ég tek ofan fyrir slíkum gull mola.
Í lotnigu halla ég höfði til hans
heill þér Natn Ó. Jónatanz.
Þú sagðir það ALLT svo ljómandi létt
og líka svo rétt.
Þér tekst alltaf að fylla mig andagift og eldmóði, held að þú hljótir að vera skáldskaparguðinn sjálfur.
Félagsrit þetta er höfundi sínum til sóma - en auðvitað var aldrei við öðru að búast. Glæsilegt.
Jiminn einasti hvað þetta er magnað flott. Má ekki bjóða þér nudd? Drykk? Nú eða bara bæði?
Það er ekki oft sem hann Z. Natan tjáir sig í félagsriti, en þegar það gerist þá stendur gjörvöll heimsbyggðin kyrr í lamandi hrifningu.
Komdu fagnadi, kæri skálbróðir, þú átt engan þinn líka.
Skáldjöfur ertu, með meiru. Þetta er svo ljóslifandi lýsing á öllu góðærða liðinu sem er búið að kríta útlínur sínar á götuna.
Þessi piltur hefur sopið hann vænan af skáldskaparmiðinum. Þína skál Z. Natan
Ég á engin orð til að lýsa hrifningu minni - tek því undir orð allra hinna orðlausu hér að framan.