Hér sit ég rólegur heima hjá mér,
hátt stilltur Megas hann syngur í grćjunum.
Sötra ég kaffi og kexköku ber,
klárlega međ allra flottustu gćjunum. Glottir
Ţađ er svo margt sem ađ ţakiđ er ljóma,
ţessvegna´ er stundum víst ágćtt ađ pćla´ ađeins.
Mörg fćr hún vitleysan dásemdar dóma,
en djöfullsins kvart og kvein er ekki nóg til neins.
Ţess vegna stend ég upp steyti nú hnefanum,
stór orđ lćt falla sem ei má neinn heyra:
Rahh.. öhh ahh, finn ekki rímorđ viđ hnefanum!
Rýk á dyr, skelli ţađ var ekkert fleira.
Klefanum rímar líka viđ hnefanum, ţú ćttir ađ kannast viđ ţađ orđ, er ţađ ekki?!
Annars vćri rétt ađ tala um ađ steyta hnefann, ekki hnefanum...
Ţetta er reyndar ţunnt bull og hnođ. Ţú getur betur en ţarft ađ ćfa vel og rćkta sjálfsgagnrýni.
Ţetta er hressandi vísnagerđ og skondin hugmynd. Ekki taka mark á ţessu Skrabba fyrirbrigđi, ţar drýpur öfundin af hverju orđi.
Láttu ekki vísurnar reka á reiđanum.
Remstu viđ stuđlana kátur í bragđi.
Öllum samt hjálpar ađ lumbra á leiđanum.
Loks eitthvađ fallegt um ţig ég sagđi.
Hér er mikiđ Halelúja og međvirkni. Skál fyrir ţví! Sannleikurinn er ţví miđur ekki alltaf vinsćll. Hehe.
Skrabbi, ţú mátt gera athugasemdir hjá mér eins og ţú vilt. <Útbýr bođsmiđa fyrir Jón Viđar og Skrabba á fremsta bekk í Leikhúsinu sínu og fer svo ađ skrifa nćsta leikrit.>