Ég sat í rólegheitum inni á kaffistofu drekkandi kaffi (hvað annað) og var að spjalla við nokkra félaga um daginn, veginn og vinnuna. Talið barst að því fáranlegasta sem við hefðum þurft að gera í vinnunni. Einn af okkur hafði komið að banaslysi og tekið á móti barni sama daginn. Það fannst okkur vera full erfiður vinnudagur. En hann var ekki búinn með söguna því rétt fyrir vaktaskipti hjá honum fékk hann útkall um að köttur væri fastur upp í tré. Hann sem var orðinn mjög þreyttur og ekki alveg í stuði fyrir svona útkall, fór samt á staðinn og hitti þar fyrir konu og einhver börn, öll mjög áhyggjufull fyrir kattarinns hönd.
Kötturinn bar sig vel miðað við aðstæður þarna nokkra metra uppí trénu.
Konan sagði köttinn hafa verið fastann þarna uppi í sennilega tvo tíma. Félagi minn sem var alveg búinn á því og mjög pirraður, spurði konuna:
,,Hefurðu einhverntímann séð beinagrind af ketti uppí tré?"
Það hafði konan ekki séð.
,,Það er af því að kettir drepast ekki uppí trjám!"
Þeir koma víst niður þegar þeir eru svangir, án lögreglufylgdar.
Jamms, það er fyrst eftir svona 2 daga sem komin er ástæða til að tékka á ketti í tré. Ekki 2 tíma.
Þá má eiginlega segja að þeir hafi ekki haft það sem þarf til að lifa af og dauði þeirra fyrir bestu, samkvæmt Darwin allavega.
Björgun heimiliskattar úr tré er tekin fyrir á skýran og einfaldan hátt í myndinni Roxanne.
Dula, kannski er hann húsvörður á löggustöðinni. En þeir eru nú stundum í júniformi líka sko...
(setur sig í veiðistellingarnar) Hvað segirðu Andþór ertu lögga(breimar smá)
[skellir uppúr]
En samt... hefðir bara átt að tosa í puttann á honum.
[Prumpar eins og algjör hvæsi]