Ég á nú barasta ekki eitt aukatekið orð. Hinum hæstu herrum þjóðarinnar þóknast að leggja eitt þúsund milljónir króna, íslenskra, í húsbyggingu fyrir Stofnun íslenskra fræða.
Skitinn milljarð!
Smáskítlegan og vesælan milljarð í lágkúrulegt úthýsi, ótótlegt gripahús við Melahlöðuna meingölluðu. Þetta er reginhneyksli.
Þarna höfðu þingdulurnar okkar tækifæri til að splæsa tæpum 70 milljörðum í tígulega höll, musteri, gullsleginn helgidóm mennta og menningar. Verðug hýbýli afburðamanna á sviði íslenskra fræða og ásættanlega umgjörð fróðleiksfýsna hverskonar og rannsókna.
Þarna höfðu þessir fimbulglópar tækifæri á reisa glæstan minnisvarða um íslenska arfleifð, dyngju íslenskra dyggða. Táknmynd sjálfstæðisþrár og dirfsku, eldiskví andlegra yfirburða. Gotrauf elju og snilldar.
Í Vatnsmýri, á rústum úreltra flugbrauta, hefði það mátt rísa, borgvirki vísdóms og visku. Glóandi viti sem gnæft hefði yfir borginni um þúsundir ára. Sindrandi varða á tímans myrku slóð.
Sjáið þetta fyrir ykkur. Hjarnhvítir virkismúrarnir iðandi af sígrúskandi íslenskufræðingum, kátum málfræðingum, búlduleitum og sællegum sagnfæðingum. Hvarvetna nýjar uppgötvanir, hvívetna blómstrandi snilli. Íslandi allt.
Í kjallaranum hefði svo mátt marmaraklæða dulítið grafhýsi og hafa þar til sýnis gestum og gangandi múmíur þeirra Nordals, Ólsens og Laxness sem nú liggja undir skemmdum í kartöflugeymslum Árbæjarsafns.
—
En nei, þröngsýni okkar misvitru bryta er slík og þvílík að þeir kjósa heldur að leggja vegslóða upp í varpstöðvar meðalmennskunnar, Grafarvog, spreða í björgunartrillu fyrir Landhelgisgæsluna og klambra upp heilsugæslustöð við Hringbraut en að hlúa sem skyldi að íslenskum fræðum.
Afhýsi á Melavelli skal duga Íslands næsta árþúsundi.
Beinasnar.