Þetta er búið.
Það stemmir.
Eins gott að ég fái nóg fyrir vænum sjenna fyrir þetta helvíti.
Og hvað er ég að gera í þessum latexsamfestingi?
Ég er tvöhundruð í dag.
Ég verð gleymdur á morgun
en ég er frægur í dag.
Það er eins og hagmæltar fyllibyttur hafi aldrei orðið 200 ára fyrr.
ógn eru háar
horfur á heimilum
hélugráar
gleypt hafa góðærið
gírugir apar
vísital vona
og væntinga hrapar
frægð þinni
dallur dóps og sælu
pólsins stjarna
starir niðurlægð
yfir Fáskrúðsfjörð
smygli öngvu eirir
armur laga
upprætir amfetamín
en lyfseðla ljúfa
fær lögregla
aldrei upp tekið
Mér finnst gott að maula ís,
mikið fínt og gaman.
Mamma er sko í mussu úr flís,
mikið er það gaman.
Er annars að pæla í því hvort þetta „sko“ eigi kannski ekkert heima þarna. Það er náttúrulega danska.
Í nótt komst ég í sérdeilis gott samband við huggulega konu á annarri lífsstjörnu. Svo gott raunar að við ætlum að vera í sambandi aftur, ef ekki strax í kvöld, þá í einhverju næstu framhaldslífa.
En sambandið var sumsé frámunalega gott. Ég hlýt að þakka það nýju kóbalthúðuðu spædermannáttfötunum mínum.
Hvað ætli ég sé búinn að boða til margra blaðamannafunda um líf á öðrum lífstjörnum í gegnum tíðina? Svo þegar NASA gerir það ... þá er það eitthvað voðalega merkilegt. Isspiss segi ég nú bara.
Í farveg tímans fræsti rák
Fischer, Róbert.
Hann lúnkinn var að leika skák
– en lét það ógert.