Ţá er hvert íslenskt nef klesst ofan í játningar pöru- og ólánspiltanna ţriggja sem grunađir eru um ađ hafa gatađ Litháann Vaidas og sturtađ honum út í sjó - og gott ef ekki hreinlega drepiđ mannlufsuna.

Falleg lesning ţađ.

Nú stendur mér allslétt á sama hvađa blađurfíkill smokrađi ţessu ógćfuklámi upp eftir bakrauf ţeirra DV manna.

Eins gef ég ekki hlandblandiđ hrossatađ í helvíti fyrir frelsisheltandi meiningar yfirvalda um ađ slíkt og annađ eins megi ekki birta. Geti yfirvöld ekki haft stjórn á eigin ljósritunarkosti ćttu ţau ađ halda kjafti.

Ţađ sem á hinn bógin sló mig og stakk - um ţađ bil sem ég var ađ svolgra í mig nákvćma innihaldslýsingu meltingarfćra ókunnugs Litháa - var ađ mér kemur ţetta ekkert viđ.

Hvađ í kekkjóttu kölnarvatni andskotans kemur ţađ mér viđ hvar og hvernig í smćstu atriđum einhverjir eiturmettir glćpaskunkar murka líftóruna hver úr öđrum? Ekki er ég ađ fara ađ apa ţetta eftir ţeim.

Mér ţykir smáatriđarunk og klígjuhvetjandi samfélagsgröftur af ţessu tagi hreinn og klár óţarfi - og ţrátt fyrir ađ ekki hvarfli ađ mér ađ banna hann vil ég minna á ađ ţađ er fólk í vinnu viđ ađ smúla ţessi ömurđarrćsi mannlífsins og halda ţeim frá okkur hreinu börnunum.

Nóg er nú samt.