Mitt álit á álitlegum grundvallarmisskilningi.
List snýst um að koma einhverjum dulbúnum skilaboðum til þess sem upplifir hana. Skilboðum sem eru véfengjanlega alltaf sú sömu.
Listaverk er ekki listaverk ef ef þessi skilaboð skortir, heldur afþreying, skemmtun fyrir augað eða eyrað.
Mér finnst eins og þeir sem vita hvað list er séu einmitt fjærst því að vita það
Þannig að pissudæmið í Listahákólanum var list vegna þess að þá var komið dulbúnum skilaboðum til þess sem upplifði að sjá það? Ef skilaboðin eru alltaf þau sömu, hver eru þau þá? Að það sé gott að stunda kyníf (og náttúrulega bráðnausynlegt til að viðhalda stofni tegundarinnar)?
Varðandi þessi sömu skilaboð: Verða þá allir að skynja listaverkið á sama hátt ? Er þá ekki vissara að láta ítarlegar útskýringar fylgja hverju listaverki þar sem fram komi á hvaða hátt sje leyfilegt að skynja/upplifa listaverkið og á hvaða hátt sje bannað að skynja/upplifa það ?
Skilaboðin eða hugsunin á bak við hvert verk fyrir sig þarf að þola túlkun upplifandans, og þurfa ekki einu sinni að vera vísvitandi að hálfu listamannsins.
List er sú snilld að finna eitthvað sem engum heilvita manni myndi detta í hug að kalla list og kalla það list
Þegar kaupfélagsstjórinn á Reyðarfirði (Reyðarfjörður er bær sem nú hefur verið kosinn mesta krummaskuð á Íslandi) spurði Kjarval hvað væri list, sagði kjarval: Lyst er að borða á hótelinu á Reyðarfirði.