Dagurinn í dag var ekki góður. Ég myndi jafnvel ganga svo langt að segja að hann hafi verið slæmur.
Hvernig getur það staðist að allar þær nætur sem ég sit við drykkju þurfa að vera greiddar út með gubbumorgnum og ælueftirmiðdögum?
Þynnkan var einstaklega slæm, það var affermingarveisla í gærkvöldi. Já, gleðidagur! Það er búið að afferma Tígrulinginn minn úr flugvélinni og uppskipa henni aftur til okkar alla leiðina frá Afríku.
Timburmennirnir varpa enn skugga á það sem ætti að hið mesta ánægjuefni, og ekki skánar það þegar maður þarf að mæta til vinnu á sunnudagsmorgni í þessu súra ástandi.
Ég þurfti að dúsa í níu og hálfa klukkustund, rúmlega, í rökum handakrika þjónustugeirans í dag og óskaði mér þess að ég myndi byrja að pissa blóði, til þess eins að hafa afsökun til að fara heim.
En kæra dagbók, uppsagnarfresturinn líður hratt. Og þann 25. þessa mánaðar losna ég loksins undan þessu oki.
Hlutirnir eru strax byrjaðir að skána.
Híhí, það var ljómandi gaman í gærkvöldi, og ég slapp alveg ótrúlega vel við þynnku!
Drekka vatn?! Veistu ekki kona, að vatn er til að baða sig úr?
Segðu mér Rauði, hvernig fékkstu affermingu?
Lestu betur kjána önd.
Ég var sú sem var affermd, og ég var affermd úr flugvélinni frá Afríku.
Ofan á það þá þarf ég ekki affermingu. Ég er algjörlega ófermdur.
Það er dýrt að vera hugsjónamaður.