Nú ćtla ég alls ekki ađ segja ađ hlutir sem eiga ekki ađ geta flotiđ geti ekki flotiđ. Og ţađan af síđur ćtla ég ađ efast um ađ eitthvađ sé ómögulegt sem virđist vera ómögulegt. Ég hef mínar ástćđur fyrir ţví.

En ég ćtla samt ađ leyfa mér ađ efast um ađ krónan geti flotiđ.

Kreppir ađ í kaldri vík
konungsríkiđ er ađ brenna.
Ef ég mínum aldri lýk
– er ţađ líka mér kenna?

Svei mér ţá. Af hverju drullađist ég ekki suđur á bóginn međan ég hafđi tćkifćri til? Eins og mamma sagđi mér ađ gera.

Helvítis klúđur.