Nú er ég að æfa vinnukonugripin. Var næstum gripinn í eitt skiptið. Það hefði verið vandræðalegt. Vandræðin gera ekki boð á undan sér. Sér í lagi ekki ef ætlunin er að fela athöfnina. Ég fel vinnufélögunum oft mín verkefni. Það slakar á mér. Ég fer í nudd til að slaka á eftir allt ruglið. Það kostar pening. Sem skapar stress. Sem skapar þörf á nuddi. Vildi að konan mín hætti þessu eilífa nuddi. Hún gæti eytt meiri tíma í heimilisstörfin. Og þá þyrftum við ekki vinnukonu. Og þá væri ekki hætta á að ég yrði gripinn við að grípa í vinnukonuna.

~Saurugum hugsunum má skola burt með vodka~