~Og þannig var það nú...~
Strjábýlt og langt á milli. Á milli sumra það er að segja. Ég segi þér sannarlega að veturinn er langur og fyrir tilstuðlan sumra er hægt að hlakka til. Börnin hlökkuðu til að opna krukkurnar með kræsingunum. Slíkt gaf lífinu lit. Allavegana litir ávextir og önnur verðlaun. En það þurfti að vanda sig. Og hugsa fram í tímann. Húsmóðirin mældi sykur og vatn. Bragðið skyldi haldast og gæðin voru mikilvæg. En slíkt er ekki liðið í dag. Nú skal vera pappírsbragð af öllu og vinnan fer í að pranga ruslinu inn á okkur. Nær væri þeim að hugsa til barnanna. Börnin eru of góðu vön. Og þau vöndust því með rusli. Enda er stutt á milli og við búum í borgum.
~Og þannig er nú það...~
Anar, hann syndir í orðum. Orð eru til alls fyrst. Fyrst þarf hann að læra að synda.
Anar úr einu í annað eins og venjulega.
Annars er ég ekki farin að hlakka næstum jafn mikið til jólana og þú Anar.
Já þú ert merkilegur kvistur Anar. Stórmerkilegur. Jólin eru náttúrulega allveg ágæt líka.
Og já Hakuchi, ég myndi telja að plat væri ekki feik. Afturámóti er það staðreynd að plat er meik.
Góðar stundir.
Alltaf séstakur Anar. Hvaða broti væri best að svara? [Klórar sér á bakinu, gengur illa] Allt fott og satt hreinlega.
[Potar í Nornina]Veit ekki alveg. Verd kannske í veizlu med hinu lidinu á hótelinu. Annars er ekkert vitad.