Það var sem nagli væri rekinn í auga mér!
Ég hélt að síðasti griðarstaður íslensks máls væri hér á Baggalúti, en það er greinilegt að hér, rétt sem annars staðar eru kröfurnar að minnka. Hver veit hvert stefnir? Ekki ég.
Í grein sinni um Síðasta Framsóknarmanninn skrifar Kaktuz um þau vandræði sem Flokkurinn komst í við að finna embætti til handa Ingvari Haraldssyni, sem að lokum er gefið embætti ,,Umboðsmans íslenska álsins."
Umboðsmans? Er hann kannski kona?
Ef Baggalútur á að sinna því hlutverki sem hann hefur tekið sér, að vera skínandi viti málhreinsunar gagnvart hinu sívaxandi myrkri sem suddasíður eins h*gi.is er gróðrarstía fyrir þá mega svona villur ekki læðast inn. Tökum á góðir hálsar! Tökum á!
Þarna fór plebbin yfir strikið.
Það er ekki einu sinni hægt að stroka þetta út, jahérna hér. Hvur er friðagæsluliði hér?
Þörf áminning. Reyndar er ég þeirrar skoðunnar að málfar Íslendinga geti vart farið batnandi meðan íslenskukennslan í skólum er jafn bágborin og hún virðist vera.
Það er nú ekki bara íslenskukennslan í skólum. Það skiptir meginmáli hvað foreldrar hafa fyrir börnunum sínum.
Foreldrar eru jú þeir sem börnin ættu að umgangast hvað mest... en það er reyndar orðið sjaldséð í dag.
Þessir blessuðu foreldrar hafa aldrei tíma fyrir eigin afkvæmi.
Rétt er það - auk þess sem krakkar lesa orðið minna með hverjum deginum sem líður.
Það fer hlollur um mig við þá tilhugsun ef að t.d. málhreinsunarmenn hefðu haft þau áhrif á nóbelskáldið að hann hætti að skrifa. Tilfellið er að margir ágætis pennar, eiga við réttritunar vandamál
að stríða ekki er ég að mæla því bót, en skarð yrði fyrir skildi hættu þeir að skrifa. Málvitund og réttritun fara bara því miður ekki alltaf saman.
GUÐ MINN ALMÁTTUGUR! Þetta er ófyrirgefanlegt - og við ekki búnir að skrifa nema 2770 fréttir...
Þegar settir eru gæðastaðlar, þá skal þeim fylgt! Í opinn dauðann ef þess er krafist, en í það minnsta fylgt!