Ég horfi nćr aldrei á sjónvarp - nema helst á fréttir og stöku sinnum Kastljós. Ég settist hinsvegar niđur á laugardagskveld ásamt Guđmundi frćnda mínum og góndi á spurningaţáttinn Popppunkt. Ţađ er ljóta vitleysan. Tveir sköllóttir fýrar standa ţar upp á endann og spyrja spurninga um ţetta lagiđ sem Björgvin Halldórsson söng eđa söng ekki og hinn textann sem Ţorsteinn Eggertsson hnođađi saman - eđa ekki. Ći - er ţetta nú öll menningin sem íslenskt sjónvarp hefur fram ađ fćra? Reyndar minna ađfarir hins rauđsköllótta Gunnars nokkuđ á hinn norska kollega hans sem jós af gnćgtarbrunni visku sinnar í Kontrapunkti sáluga - sem hafđi yfir sér mun menningarlegra yfirbragđ. Ţađ er bara ekki nóg! Sorglegt var ađ horfa upp á skáldjöfurinn Braga Ólafsson niđurlćgđan af ellilífeyrisţeganum Rúnari Júlíussyni og börnum hans.

Ég var ţví fegnastur ţegar ósköpin voru yfir dunin og ég setti Litlu fluguna á grammófóninn - ţađ er popp, gott popp - punktur!