Ég var á gangi niđur Laugaveginn áđan og fékk ţá hugljómun! Ţetta var eitt af ţessum andartökum sem mađur er í ţönkum í ţyngra lagi og lítur ýmist á gangstéttina eđa upp til himins. Ég leit sumsé til himins og sá hettumáv fljúga yfir höfđi mér. Á ţeirri stundu var sem ég vćri lostinn ţrumu og ég áttađi mig á hvernig Íslendingar gćtu rétt verulega hlut sinn á alţjóđavettvangi međ ţví ađ endurheimta nýlendur sínar. Ég hef rćtt slíkar hugmyndir viđ Kaktuz og hef ég eignast í honum bróđur og sálufélaga, ţar sem visku hans og harđfylgi eru engin mörk sett! Nú tel ég tíma til kominn ađ Íslendingar dragi sverđ úr slíđrum og heimti lendur sínar úr blóđi drifnum krumlum hins danska auđvalds!