Ég hitti dverg í morgun. Hann var međ skotthúfu og á íslenskum skóm. Hann var međ mikiđ skegg, eins og títt er um dverga og bar skinnpoka. Ég spurđi hann hvađ hann vćri međ í pokanum og hann sagđist bera ţar samvisku sína. "Jćja", sagđi ég; "ţú ert náttúrulega međ svo lítiđ hjarta".