Hann Erlingur naggrís er látinn. Hann var myrtur. Í morgun beiđ mín - á beđi gćludýrsins góđa - píreygđ eđla, sem einhver hafđi límt bómull á. Mér brá vitanlega og hóf mikla leit á ritstjórnarskrifstofunni. Loks fann ég vísbendingu í eldhúsvaskinum. Lítinn fót. Litla lipurtá sem einhver barbari hefur saxađ af bjargarlausu dýrinu. Ó, veröld fláa!

Viđ yfirheyrslur hér í dag hikstađi Númi loks upp, angandi af spíra, ađ hann hefđi heyrt grunsamlegt ţrusk hér í gćrkveldi, en ekki athugađ ţađ nánar. Ég tók hann trúanlegan, ţó hann vćri útúrdrukkinn (sennilega hefur hann komist í rakspírann hans Spesa enn eina ferđina).

Ég mun halda rannsókn á morđinu áfram fram eftir degi, mig grunar helst skúringakonuna. Ákaflega lćđupokaleg herfa, í miklu uppáhaldi hjá Núma.

Annars er eđlan hinn skemmtilegasti félagi, međ mikinn húmor fyrir sjálfri sér. Hún heitir Smári.