Ég snćddi kvöldverđ á japönsku veitingahúsi á laugardagskvöld ásamt Enter og gömlum vini okkar sem nýlega varđ fađir. Enter var enn ađ ná sér af taugaveikinni og varđ ţví óhemju drukkin eftir einungis tvö glös af sake og kastađi upp á borđiđ án ţess ađ taka eftir ţví. Svo hann fćri ekki hjá sér afréđ ég ađ taka á mig sökina og sagđist hafa hellt niđur sósu, ég vćri orđinn eilítiđ kenndur. Hann trúđi ţví, sem segir allt um ástand hans, ţví eins og allir vita sem ţekkja mig er ég hófsemdarmađur mikill ţegar ađ áfengi kemur. Af ţessum sökum réđi ég honum ađ fara snemma heim og hefđi kannske átt ađ fylgja honum, ţví ekki er ég viss um ađ hann hafi komist klakklaust heim upp á eigin spýtur.

Mest af tíma mínu í dag og um helgina hefur fariđ í ýmis félagsstörf og hefir ţađ hamlađ mér í ađ skyldum mínum á Baggalút. Stendur ţađ til bóta, ţó líklega verđi ég ađ mestu leyti frá fram eftir viku.