Það eru ófá glaðhlakkaleg smettin sem hrannast inn um lúgur lands þessa dagana. Glansandi tannhvíttir framagosar sem eiga enga ósk heitari en að setjast á þing og þjóna bláeygum almúganum.

En fyrr má nú vera.

Öll blöð eru undirlögð þessum gleiðmynntu sjálfstæðisbrosum. Innan sem utan. Svo ekki sé talað um innpökkuð og skrúðklædd sálfsupp­hafningarskeytin sem send eru öllum sem svo mikið sem gjóað hafa augum í átt til Valhallar.

Ég hef á undanfarinni viku fengið að sjá fleiri gljáfægðar framtennur, uppáþrengda spékoppa og snyrtilega bindishnúta en ég tel mér líkamlega og andlega hollt.

Og til hvers? Hverjum er greiði gerður með þessum sleikipinnauppslætti öllum?

Á ég að velja mína fultrúa á hinu háa Alþingi eftir fjölda holufyllinga? Gerð gleraugnaumgjarða? Nefhárasýnileika?

Svei því bara.

Ef eitthvað í þessum heimi á að fá að vera ólundarlegt, forpokað, matt og púkalegt í friði - þá eru það þingmenn Sjálfstæðisflokks.

Og hananú.