einhverntíman, eftilvill
og óralangt í burtu
mun ástin smjúga inn í ţig
óvćnt - kannskí sturtu?

eitt undirförult augnablik
og efinn verđur vissa
morguninn sem mćtir ţér
er málverk - ekki skissa

einmitt ţá á ţessum stađ
- og ţykir mér ţađ leitt -
ég bara verđ ađ banka upp
og biđja ţig um eitt

- ţú rifjir upp ţau rykföllnu orđ
sem ég reyndi ţó ađ segja
en ég bíđ ţín ekki til eilífđarnóns
ţví á endanum mun ég deyja