einhverntíman, eftilvill
og óralangt í burtu
mun ástin smjúga inn í þig
óvænt - kannskí sturtu?

eitt undirförult augnablik
og efinn verður vissa
morguninn sem mætir þér
er málverk - ekki skissa

einmitt þá á þessum stað
- og þykir mér það leitt -
ég bara verð að banka upp
og biðja þig um eitt

- þú rifjir upp þau rykföllnu orð
sem ég reyndi þó að segja
en ég bíð þín ekki til eilífðarnóns
því á endanum mun ég deyja