Þetta er gamall kvæðisstubbur sem ég jós útúr mér eftir að ég andaði að mér helíumi úr forláta gasblöðru sem mér áskotnaðist á einni af fjölmörgum útihátíðum þessa góða lands.
í dögun fær þrællinn að dúra
í dögun þarf fjallkonan ekki að skúra
að morgni má maðkurinn blunda
að morgni skal fátt nema gjálífi stunda
já, í býtið fær eyminginn óhindrað tjáð
allt sem hann þráir að segja
en hinn - þá er réttast að þegja!
» Allt | » Dagbækur | » Forystugreinar | » Pistlingar
» Sálmar | » Gagnrýni | » Sögur | » Leikrit | » Siðir | » Heimsljós
» Sálmar | » Gagnrýni | » Sögur | » Leikrit | » Siðir | » Heimsljós