Bittinú. Eftirfarandi getur nú tæplega tæplegast heyrt undir flokk tilviljana.

Sléttum korteri áður en ég las mér til um það í venju fremur upplýsandi fjölmiðlum landsins að Jóhannesson Jón Ásgeir væri búinn að næla sér í biksvarta tvívængju til framlengingar eigin sjálfi þá var ég einmitt að handleika jafnsyrt rör.

Eini munurinn var sá að í stað þess að stíma reglulega til himins vísar mitt rör iðulega beinustu leið niður að anddyrum jarðariðra - frá mínu ástsæla salerni.

Svona er samræming veraldarinnar eilíflegt yndi og óhvikult jafnvægi dásemd.