Spann ég margan spekióð.
.Spillingunni sendi hnjóð.
Þótti yrkja léleg ljóð.
Leirug mjög og ekki góð.
Góði bezti gættu að
er göngum við í betri stað
og saman förum fínt í bað
að fréttist ekkert hér um það.
Það mun hvorki þykja gott
né þroska um mikinn bera vott
að henglast um með heimskuglott
og hafa um alla flím og spott.
Spott og háð ég spara ey
er spilar rass úr buxum grey.
Hann heiman fór að hitta mey
sem hafði þegar sagt sitt nei.
Nei, hún sagði nornin sú.
Nei, mér ljótur sýnist þú.
Nei, þin aldrei nefnd verð frú.
Nei, far heim og einn þú bú.
Búrið tómt og bokkulaust,
í brennsaferð ég því þá skaust
í mjólkurbúð, þar mærin hraust
mig afgreiddi rétt og traust.
Traust er stjórn hjá Bjarna Ben.
Bóndinn Siggi orðinn ren.
Andstaðan sig kúrir klén.
Katrín hún er Thoroddsen.
Thoroddsenar trúa á
trausta stjórn með augun blá
og réttsýni sem ríkir fá
af rjómanum, sem þeyta má.
Má ég syngja lítið lag?
Ljóð við það ég samdi í dag.
Þú kalla munt það bullubrag,
en bragfræði er ei mitt fag.
Faglega ég fór í verk
og fæddist við það ræðan merk
sem mærði gamlan merkan klerk
sem mjöð oft lét um sína kverk.
Kverkataki tók ég hann
tiginn frægan hefðarmann.
Hann seinna mig í fjöru fann.
Fékk ég á mig vinnu bann.
Bannað er að barna þá
sem blessun klerka ekki fá.
Það er ekki sjón að sjá
hve sjaldan þessu er brugðið frá.
Frásögn gerði fréttalið
af fölskum lygum tóku mið.
Samt þeir engum gáfu grið.
Geta ei ríkir haft hér frið?
Friðinn tók ég 2000
sem talsvert bætti mína lund.
Síðan þá er sérhver stund
salírólegt hundasund.
Sundin blika blá og köld.
Bráðum hefir gríma völd.
Alveg er nú komið kvöld
Kuldinn nístir aldinn höld.
Höldum við til hafnar senn
hvar háir vitar brenna enn
og hittum fyrir mæta menn
sem mæra ljóðin tvenn og þrenn.
Þrennu gerði Gylfi Sig.
Það gaf hans liði dýrmæt stig.
Svo honum ruglið reið á slig.
Á rógtungunum vara þig.
Þig að hafa þykir gott
þegar vandast illskuplott
upp þú setur ávalt glott
og upp þú dregur nornapott.