Kannski þarf að kynna mig,
karlinn hefur verið frá.
Máski rekur minni þig
til minnar veru Lúti á.
Bíðum vjer á Baggalút,
bráðum gerist eitthvað:
Á innleggið bind endahnút:
Endar bið: Jeg kvað !
[Vjer biðjum oss sjálfan, svo og aðra hjer, formlegrar afsökunar á að vísa til vor með fram úr hófi óvirðulegum hætti með notkun orðsins jeg]
Sæl - nú hef ég hingað mætt
hress sem sjólaus krabbi.
Nú yrkja mun hér ofursætt
- elskulegur: Skabbi
Ekki get ég gaufað lengur
gott er því að ljúka af!
Um húsið verður stífður strengur
stráður ljósi'og -magnað raf-.
Velkomnir allir saman. Hér er mjög góðmennt.
Það má alveg fara að skrifa vísur um blað ef þið viljið. Hér er mín:
Ég fæ inn um lúguna lyganna blað,
lep í mig kaffið og horfi á það.
Sundur því fletti og sudoku vinn,
að síðustu vísnanna hornið ég finn.
Þetta er auðvitað skrök, ég drekk ekki kaffi.
Bíð ég eftir betri vísum,
botnað ei get handa þér.
Listaskáldin lofum, prísum –
lastið það er ætlað mér.
Úff, ég gleymdi alveg að ákveða leyniyrkisefni.
Eigum við ekki bara að baktala þá sem eru ekki mættir?
Hefur núna hakkað niður
Hannes kommúnistana.
Blaða er það síðan siður
að setja'á ruglbók listana.*
---
[Þ.e. metsölulistana.]
1. Bið.
Þolinmæði grætir grey
gljúpann finn ég kvið.
Þessi vísa þolir ei
þrauta lengri bið.
Kannski þarf að kynna mig,
karlinn hefur verið frá.
Máski rekur minni þig
til minnar veru Lúti á.
Günther eigi gleymdum vjer:
-Guma -bergis- her-.
Kappinn sá nú kominn er,
kætast gestir hjer.
2. Blöð.
Trantur veturs tyggur kvöð
og tíðina.
Horfin eru haustsins blöð
í hríðina.
Úti fuku blöð á braut,
blaut í flettust læti.
Föst nú eru í freðnum graut.
Frost þau batt á stræti.
Blöðin aldrei segja satt,
siðareglur hafa kvatt,
gengið hjá þeim gerist bratt,
í gálgann ýmsum hafa att.
Svo er það bjór:
Bjórinn sumar bera á krem
bjórinn drekka margar.
Bjórar stíflur byggja sem
blútneytendur farga.
Hollt og gott er humlavatnið
hreysti vekur, dug og þor.
Svo er reyndar verra „vaknið“,
viðkvæðið er: „Nevermore“.
Þá sem skrópa á skáldafund
skal ég spart um rabba.
Öll við þekkjum illa lund
argra kúkalabba.
„Þú eldgamli Carlsberg“ orti Hannes forðum,
og ekki fáum við hér þér nú gleymt,
Við minnumst þín í ótal mörgum orðum,
og munum fá þér niður hálsinn streymt.
Fjölmiðla- við –froðu sljór
fletti þunnum verkum.
Gjarnan les þó góðan bjór
greitt að mínum kverkum.