Talar þessi tungufoss
taumlaust raupinn poppar
Kvabbar þetta kvæðahross
kjaftur hans ei stoppar.

Stoppa ég þá stöðva vil
stundum hraða kæli
oft er varla orðabil
inní mínu væli.

Vælir meyjan voða gröð
vergjörn æpir : "MEIRA!!!
Skekur þrútin sköpin hröð
skelegg inn vill keyra

Keyra hratt svo kvenmannsköp
klári sig við risu
blotnar ei við bjánaglöp
barmar meira kysu.

Keyra vil ég klofið á,
kona vermir dýnu,
lostafull hún finna má
fyrir tóli mínu.

‹Of seinn! Blótar herfilega og rífur hár sitt›

Kosið geta konur sér
karl að eigin vali
ef að sína brjóstin ber
bíst ég við þeir gali.

Kysi ég að kyssa fljóð
og kjassa nokkuð vel
Frúin mín þá yrði óð
og alls ekki um sel.

‹Enn seinn›

Galinn strætin geng ég einn
graðan tel ég mig.
Stöðugt minnir frygðarfleinn
ferlega á sig.

Sig á minnir sig í blöðru
sig á legi og sprungið bris
Bólgið eista, blinda á öðru
brotin rif og fleira mis ...

Misjöfn eru mannabörn,
margbrotin og klár.
Sum þau far´í veika vörn,
vakni hjá þeim þrár.

Misjafn sauður í mörgu fé
mögótt er besta kindin,
fer með hópinn strags í hlé
ef hleipur galsi í vindinn

Of seinn

þrái ég þinar varir heitar
þú mitt besta yndi ert.
barmin mjúka á mig leitar
leiði, að vita ei hvar þú sért.

‹Dæsir mæðulega og lítur út um gluggann›

Sértu til ég serða skal
sjö til níu' á kvöldin
æ þinn fagra djúpa dal,
drjólinn tekur völdin.

Völdinn ég vill taka í kvöld
veita meynni losta
fystu kynnin verða köld
kann ekki á osta.

Ostaveislu ætíð er
unaðslegt að veita.
Kannske gefur kappinn mér
koss og faðminn heita.

Afsakaðu Salka sæt.

Ágæta Leynitré. krummó Vinsamlega athugaðu að þegar miðnætti gengur í garð „frýs“ lúturinn í nokkrar mínútur. Því stoðar ekkert að senda, senda, senda....... lofaðu laufinu falla, allt hefur sinn tíma.fíbbl

Síðasta löglega vísa endaði á: þrár.

Þrá mín ein og þrautarganga
þrönga lífs um klif
öfund getur arfleifð ranga
ævilöng áhrif

Áhrif víns mig ærslum fylla
ákefð geðs mig hrærir
hæpin er og hörð mín sylla
hungur niðja særir