‹Hrökklast aftur á bak og hrasar við›‹Klórar sér í höfðinu›‹Blótar herfilega og rífur hár sitt›‹Strunsar út af sviðinu og skellir á eftir sér›‹Klórar sér í höfðinu›‹áttar sig og ljómar upp› Hvað er að sjá, Nafni minn, er komið lykkjufall á þráðinn?
Snótaljómi lífsglaður
labbar eftir stræti,
hress í sinni sígraður
sækist eftir æti.
Æti þyggur útí skúr
ýstrubelgur góði
Sviðnir hausar hnakka súr
sætan kepp af blóði
Brátt nú munu bruna að
blessuð jólin okkar
Leir minn, þetta er ekki "Hagyrðingaþráðurinn" heldur "Kveðist-á-þráðurinn". Svo er rangt stulað í seinni parti. Mætti kannske bjarga fyrir horn með því að segja "heilan kepp af blóði"
Blóðmör lundabaggi súr
bringur pungar hrúta
Þorra mat í þetta búr
þar á líka strúta.
Strútur vildi væri nú
vitraðist mér andinn
kveðið eins og kant'ann þú
en kasta haus í sandinn
Sandur lekur sitrar hægt
seinn er tím'að líða
Hratt hef lifað hvergi vægt
hata því að bíða.
Beðið eftir birtunni
bjarta þráir daga
Skrönglast hann á skyrttunni
skenkir sér í maga.
Maga stór er karlinn Sveinn
sveittur röltir niður götu´´
sómamaður hjarta hreinn
með hrossakét í fötu.
Maga kunna málin hér
mettur er af vísu
Þegar ljóðið góða ger
gáð'að stuðlakrísu!
Stuðlakrísu ætíð í
yfirhlaupinn Lappi.
Yfir Lútnum liggur ský
ef Lappi er á vappi.
Vappar hérna Vandráður
villu gerir stundum
Læðist fyrrum landráður
lofar endur fundum
Fundum okkar saman senn
sýnist muni bera.
Litla Jörp með lúna menn
labbar götu þvera.
Hvað þykist þið eigimlega vera?
‹Blótar herfilega og rífur hár sitt›
Þið hafið flestir byrlað mér
mein á allar lundir,
farið í rass og filggi
fílan allar stundir!
‹Strunsar út af sviðinu og skellir á eftir sér›
Lakið
Þver'að gera þetta og hitt
þjóhnappa kinn strýkur
Svera í meri sett'úr titt
sjókappinn hann rýkur
Rjúka beint á ballarhaf
baki snúa að landi
Strjúka leynt þó lallar af
lakið spúa úr gandi
Heiðglyrnir var á undan en ég læt þessa þó flakka:
Þveran leggur þveng við rass
þvættingsfulli Lappi
Svoddan hérna sver'ann pass
svanasöng í rappi
og áfram með smjerið.....
Gandi einum göldróttum
Glyrnir beitir
Hnefa sínum hnöttóttum
hnakka veitir
Veitir mér af vænni krús
verður niður skolað
af maltbrugguðum mjaðardjús
mikið get ég þolað.
Þolað hefir þrautir margar
þjóðskáldið hann Lappi.
Lyklaborði fúll hann fargar
finnst ei meir á vappi.