Veginn geng ég þrönga þinn
þegar hinn er ófær.
Annars hoppa' í Herjólfinn
ef helvítið er sjófær.
Sjófært áfram siglir fley í sjónum kalda
Rak það stjórnlaust stakk það alda
stóðst það prófið líf mun gjalda
Gjalda áttu líku líkt
Láttu öðrum blæða.
Eða ekki stunda slíkt?
Sanngirnina fæða.
Fæðu bestu finn ég enn
forðann góða besta.
Kjötið sem er kennt við menn
kakkalakk´ og hesta
Hestamanna helsta sport
held ég vera drykkju.
Líka oft þá væn'um gort
um þeirra letibikkju.
Letibykkjur leiðast mér
lengi þarf að bíða.
Spretta vil úr spori hér
sprækri meri ríða.
Ríðum gjarna röftum hér,
rafmagnaðir andar.
Skálda reglur skapar ger
skringilega þandar.
Þandar greglugerðirnar
gaman þeim að snúa
Flestar eru ferðirnar
færar milli brúa
Brúum nú bilin.
Byrgjum hylinn.
Ofnotum ylinn.
Afmáum skilin.
Spáum í spilin.
Sprengjum þilin.
Þilin nú þíðum
þjóðlega bíðum
Á rauða við ríðum
röskt eftir hlíðum
smekklega smíðum
smóking við sníðum
á blásjónum blíðum
á bátnum við skríðum
Skríðum í skjól
með skerandi gól,
helzt bakvið hól,
ekkert hangs! ekkert dól!
því forynjur, fól,
& fjandar á ról
eru komnir, í kjól,
með klæki, um ból,
& tæki & tól.
Oss tjóðra við stól.
Stólar mey á stífan böll
stöng skal allur líkjast
Mjúk og rök er hennar höll
hjúskap mun um svíkjast
Svíkjast svanir um eggin
sveitungar egra ey von
skafa af sjer skeggin
skrimta fyrir SPRON
Í SPRON er spariféð mitt geymt.
spyr ekki að því
Og Yfirdráttinn aldrei reynt
því aldrei dett það í
Yfirdráttinn ekki þarf,
einskis er hann nýtur,
svo lengi sem ég hef mitt starf,
í fótinn ei mig skýtur.
‹Hoppar hæð sína af gleði yfir fyrstu vísunni›
Yfirdráttinn ekki þarf,
einskis er hann nýtur,
svo lengi sem ég hef mitt starf,
í fótinn ei mig skýtur.
‹Hoppar hæð sína af gleði yfir fyrstu vísunni›
Heyrðu nú mig. Þú getur nú bara hoppað út í hafsauga ef þú ferð ekki að reglum hér. Hér hefjast vísur á síðasta orði þeirrar sem á undan er.
Svo þarftu bersýnilega að kynna þér bragfræði áður en þú hefur upp raust þína hér, minn kæri.
‹Hvíslar að Berserki:› Þú varst nú reyndar með efnilegan fyrripart á Hagyrðingar allra sveita sameinist núna áðan - ekki gefast upp! ‹Klappar kumpánlega á öxl (uppvæng/bóg (?!)) emúans›
"Í" & "á"
alltaf má,
en ekki "úr"
(alltof klúr).