Boðaföllin brugðu sér af bæ í sumar
upp þá reyttist rækja og humar.
Humar allur horfinn burtu hroðin miðin.
Honum skulum gefa griðin.
Griðin eru góð við þá sem geta lítið,
sumum finnst það svaka skrítið.
Skrítið var á skemmtigöngu að skoða lífið
Sauðalegt að sjá margt vífið.
Vífið er að valsa um í veislusölum,
en heima mig ég held í dölum.
Dölum frá er dótið það sem djarfast stelur.
Frjálst frá öðrum taka telur.
Telur upp á tíu og svo tjúttar glaður,
fimur mjög og fótahraður.
Fótahraður fer ég um og flestu stel ég.
Sel ég margt, en mikið fel ég.
Ég er sá sem étur það sem jafnan selst ey,
í sykurvímu sæll ég kvelst ey.
Eyju þessa aldrei mun ég aftur sækja.
Allir vilja á mig hrækja.
Hrækja þeir sem hugmyndirnar hafa ekki,
glíma þeir við hugarhlekki.
Hlekki brjóttu heimskuþvaðurs hlusta á speki.
Hrifningu ég held það veki.
Veki ég í veröldinni viskulöngun
mun það lyfta minni döngun.
Döngun öll er dauð í mér og dapurt sinni.
Hangi ég því alltaf inni.
Innipúkar eru þeir sem aldrey vilja
arka lengi utan þilja.
Þilja bæinn þarftu núna, því í vetur
Þá þú skjólið mikið metur.
Metur hann til mikilfengis margræð verk
sem öðrum þykja ekki sterk.
Sterka fann ég stegg af þér; steinbítslykt.
Heppnast illla harðfisk fikt?