Þá ég fór í Þistilfjörð
á þorrablót,
yfir frosin fjallaskörð,
ég féll um grjót.
Í Grjótaþorpi gengu'um kring
græningjar
og héldu eigið aukaþing,
ei hneit þar.
Þar sem enginn þekkir mig
ég þrái dvöl.
Hér sem enginn hrekkir mig
ég hef ey böl.
Bölverkur er horfinn hér
- það hryggð er mér -
Senn er desem- búinn -ber.
Sem betur fer.
Ferstiklu var farið hjá
er ferðalag
hófst í borg við saltan sjá
um sumardag.
Suma daga sef ég út,
sæl og hljóð,
fer þá beint á baggalút
og bý til ljóð.
Ljóðaraus og limruþvarg,
— það ljóta garg —
finnst mér verra en fiðlusarg
og fnæsi: ARG!
ARG og ógeð alveg hreint
á Gestapó
af Hlégests hjali hreint út beint
hef fengið nóg!
ARGaþrasið ekki bregst
um allan heim.
Ef að hingað inn það dregst
ég ætla í geim.
Í geimferð fór hinn greindi maður.
Guð hann sá.
Reynzlu sinni í sálmum glaður
sagði frá.
Frásögnin var fest í bækur,
flopp varð það.
Það fylgdi þeim víst fnykur stækur,
flóð og svað.
Svaðilfarir fór ég margar.
Fékk loks nóg
Eltu mig þá átján vargar
út um skóg.
Um skóg ég eitt sinn argur villtist
út frá slóð.
Er ég næstum alveg trylltist
upp ég stóð.
'Þú stóðst á Heklutindi háum´
hrakið skar.
' Barst ég um á fáki fráum'
fullur var.
Varlega ég vildi aka
velti samt.
Bíllinn er sem óhrærð kaka
er mér gramt.