Leiðan skal ég leiða hal,
með léttu hjali kæt'ann.
Og það mal mun óma um dal
allt það tal mun bæt'ann.
Bæta skal ég horskum hal
Halim Al þeim mæta.
Setja í mal hans heitan hval
Hans svo kvalir bæta.
Bæta máttu -buxur nátt-
svo betri sátt þú fáir.
Eflaust brátt færð auka drátt
því annað fátt þú þráir.
Þráði kalt að þamba malt
Þrándur Hjalta sjómaður.
Fyrir það galt hann fé sitt allt
fannst ei snjallt. Var þó glaður.
Glaður fór í garð með bjór
og glas, þar þjór vil stunda.
Að kom kór nú ekki rór
en ansi sljór burt skunda.
Skunda móður mína slóð
mína skjóðu hef á baki.
Mun nú bjóða þessi þjóð.
þegni góðum eins og hraki?
Hrakið var af höndum skar
sem hvergi fara vildi.
Það átti, karlægt, ekkert svar
og út af barnum sigldi.
Sigldi kátur karlinn bát.
Kanadáti var'ann.
Oft hann hlátur gerði að grát.
Góður og státinn Kjaran.
Kjaranef ég kúnstugt hef
og kaupaþrefið forðast.
Ef ágefur, á því sef
uns að stefið skorðast.
Skorður setti er sögð var frétt
af sígarettu prangi mínu.
Sagði þetta löggan létt:
"Láttu af pretti og svindli þínu".
Þínu ljósi dregst að drós
með dökka rósakinn.
Fínu hrósi fraukan jós
er fékk úr dós um sinn.
Sinni ekki svona hrekk.
Þú settir kekki í grautinn.
Víst ég þekki vondan rekk.
Veldur skrekk þú, fautinn.
Fautinn ég um farinn veg
fjalla tregur, galinn.
Skjótt þó dreg upp skemmtileg-
ri skáld og þegi, falinn.
Falið var að fá strax svar
hvort fengist þar ei góður landi.
Fór á Kjarans kunna bar
og keypti snar oss gin í blandi.
Blandið ekki blátt ég drekk
ef búsið þekki síður.
Fæ ég skrekk og hræðist hrekk
frá horskum rekka er bíður.
Bíða skal unz heimskuhjal
hljóðnar Dalamanna.
Þá mun hið svala vífaval
vitgrannt malið banna.
Bannað er að brúka hér
á brauðið smér og osta,
og utan hver sem skorpu sker
hér skammir ber, og þorsta.
Þorsti í öl er ekki böl
Innri svölun þrátt við hljótum.
Ekki er dvöl að drykkju kvöl
djörfum hölum eða snótum.