Heil & sæl!
Hér er markmiðið að heildar-atkvæðafjöldi í 4ra línu vísu sé eigi undir 60 (sextíu).
Til þess þarf minnst fimm þríliðaðar kveður í hverja línu.
Hér þarf að huga vel að hrynjandi & stuðlasetningu, & því er allra vinsamlegazt mælzt til þess að hér skrifi
(til að byrja með a.m.k.) einungis þeir sem eru „í góðu formi“ bragfræðilega séð.
Nú tek ég til máls, hér á langlínuþræðinum langþráða;
lafmóður strax, eftir tuttugu atkvæð´er gesturinn.
Öryggisatriði: gefa skal hjartveikum gangráða
svo greyin steindrepi sig ekki við maraþonlesturinn.
Góðar stundir.
Hugdjarfur stígur hann fram til ljúfrar langlokugerðar
lætur þó minni spámenn vita til syndanna sinna.
Hætti einn sér upp á dekk með ljóðvísur lítilsverðar
létt Znatan mun znýt’onum fimlega niður til hinna.
Fín hugmynd, og ágæt þjálfun brageyrans.
Z. Natan Ó. Jónatanz lipur í langlokufræðunum
leggur til hugmynd sem eflaust mun geymast í skræðunum.
Fimm eru þríliðir festir í þessum hér ræðunum.
Fimlega bræður og systur nú hlúum að kvæðunum.
Að lífið sé skjálfandi planta með eilífðar-ekkasog,
ábyggilega er satt, þótt það virðist hreint stórskrýtið...
þessvegna má ekki gleyma að gef´enn´að drekka - &
- Guðvorslands þessvegna skapaði blessað Á-kavítið.
Í birtingu rumskar hann, berst við að halda sér vakandi,
búin er nóttin sem ljúf var með henni þar skakandi.
Heim til sín treglega á helvítis druslunni akandi,
heima er konan sem stendur þar foxill og bakandi.
Laglega kveðurðu þríliðað, heiðraði Haraldur!
haglega meður orð þokkuð & brýnandi skínandi.
Daglega gleður mig, nýliðann, frábæri faraldur!
faglega séður, þótt nokkuð sé dvínandi vínandi.
það ætti að banna svo déskoti margorðar vísur - og vers
sem vella hér þrútin og fánýtum tilgangi þjóna
ég hlýt því að spyrjykkur heiðruðu hagmæltu kappar - til hvers?
æ hættið að teygjennan lopa - og farið að prjóna!
Prjónaskap eftirlæt þeim sem það hentar að hekla & sauma.
Hendell & Jóhannes, rituðu þeir kannski of marga tóna?
Í Sixtínsku krotaði Mikaelandséló mynd, ekki nauma.
Máske þeir félagar hefð´ átt að láta sér nægja - að prjóna...
Ég veit ekki hvernig í ósköpunum veltist ’hún vessa
ef væri hér bara einn knappur og aumingjans háttur.
Ef sæjuð þið meistara prjóna þá yrði sko heimurinn hissa.
Ég held bara’ að þetta sé gott. Og nú er ég sáttur.
Margkvæðu ljóðin oss gleðja og gera að sínum
gerist það betra í heimi svo fullum af hnoði
Því meira kemst fyrir í ljóðunum margorðum mínum
sem mætavel skiljast þó lengingar við þau og loði.
Það er naumast aldeilis lengdin á ljóðunum þessum.
Lagt hef ég hausinn í bleyti og stend enn á gati.
Orðhengilsandskota hálfdauða hengjum og pressum.
Hundurinn lýsir á of langa vísnagerð frati.
Þótt frati hér lýsi út fjólu-ljós-hel-bláu hundspottin.
hattberinn dökk-græni leggur á rímbrattann titrandi.
Hveljusog drukknandans heyrast er svamlar um sundpottinn,
seiglan þó langþráðarvísunni skilar loks, glitrandi.
Æ! skelfing er gaman að skyld´einhver fatt´a upp á þessu
því skorinort kvæði eru einungis leikfimi og barnaspil
svo gjarnan hjá Natani mæti ég hérna í messu
og mikið er gaman í áfengisdróma að vera til.
Nú eru loksins á enda þau andskotans leiðinda jólin.
Og enn eru fjölmargir mánuðir til þeirra næstu.
Smásaman ofurhægt hækkar að lokum helvítis sólin.
Held ég næst bragði á súrmat og hvalketi kæstu.
Þessi þráður á nú skilið að lifa lengur (og fyrsta vísan er frábær).
Sextíu atkvæðin pínlega pikka ég rangeygður,
pirraður, titrandi, skjálfandi, gónandi, vælandi.
Næstsíðust ljóðlínan - síðustu bíð eftir langeygður
svo lafrast á klósettið haltrandi, þar ég krýp ælandi.
Sem bragarsmiðs-rati og ljóðlínu þumalputt'klaufi
en langloku-orðagerð-meistari hlýt ég
að fagna með hrópum því markverða orðhenduslaufi
sem birtist mér óvænt í dag, því ei lýg ég.
kann ekki að dæma um gæði, einkunn.. Frá einhverjum sérfræðingnum ef til vill??
Rigsandi kem ég og reyni að lífga við dauðan þráðinn
en rasandi hissa sé ég að enginn er mættur.
Bölvandi finn ég að fljótlega snýr aftur rímna-kláðinn
og fimlega klóra og klóra unz vel ég er tættur.
Á dauðanum mínum ég djöfulli átti von víst
en dásemd er þráður og kviknar hann núna í sátt
því langur víst er hann og leggja meir við hann þú kýst
því lokan er endalaus, þar jafnan er þónokkuð kátt.