Fá á baukinn bjálfarnir
bráðum verður kosið.
sautján ára álfarnir
ákaft þrá nú trosið.
Trosið er úldið og troðið í mauk
og tómur er maginn af hungri.
Ættin mín eyfirska á ekki lauk
og villtist í sunnlensku klungri.
Sé mig tilneyddan til að hlaupa yfir Voff vegna gallaðrar stuðlasetningar í botni.
Trosið ég soltinn úr roðinu ríf
og reyni að koma því niður.
Hvar ertu, gullslegna góðærislíf?
Mitt gengi er fallið. Því miður.
Miður er þetta góður grautur
gengið fellur & krónan veik.
Úti er hann bísna blautur,
bráðum vorar, stöndun keik.
Keikó skepna kunn var nefnd, en veik,
með KR lit um sporðinn sinn og fés
Hefði orðið stærðarinnar steik
með steiktum lauk og ca. tonn Béarnaise.
Béarnaí sósan er þrumandi þörf
þegar að steikinni kemur.
Takmörk má setja við hvalanna hvörf,
hugan að leiði ef brasarinn semur.
Hér um slóð við hristum ljóð
hressir fram úr ermi
þó eru ljóðin þeygi góð
þegar vantar rímið.
Rím og stuðla stafaval
stílhrein visna merðin.
Vandist málið skrifa skal
skrautleg ljóða gerðin.
Ljóðagerð er letingjanna starf,
sem leiðist hverslags bras og gagnleg vinna.
Sjálfur fékk ég það í föðurarf
að finnast best að lofa dugnað hinna.
Dugnað hinna dirfist ég að draga í efa
þeir eru bara að gutla og gaufa
góna út í loft og bauva.
Bauva er orð um letingja líð
læt ég orðið þar standa.
Bokkan mín hálfa fallega fríð
fullur er nú & í vanda.
Armæðu kast fer kerlingin í
karlinn er fullur á bílnum.
Sonurinn ungi farinn í frí,
framsóknar meður skrílnum.
Skríllinn skelfilegi
skreið á þing
vellti hann úr vegi
vinahring.
Vinahring ég vil þér færa,
veglegan sem einn ég fann.
Miðsnesið, ef mun hann særa,
máttu ekki toga í hann.
Hannes giftist Hönnu Rowd
Hanna þekkti ei sorg.
Hannibal þau hjónin át.
Hannóver er borg.
Borg er mörgum, Brussel, kær,
brátt þar Solla dvelur.
Hún skal þá nefnd Brussubær,
er breddan þing þar kvelur.