Kvennmanns ţrána ţoli ei
ţung er karlmannsraunin.
Enda orđin gamalt grey
grćt og sleiki kaunin.
Kreppuleir
Nýja Íslands máttug mynd
mótast fólks í huga.
Glíkast yrđi grófri synd
ef gamla létum duga.
Ţó er ţessi hugmynd hál,
(hćtt er viđ ađ missum)
visnađ gćti og veriđ tál,
ef vöndinn áfram kyssum.
Hundrađ ţúsund höfuđ, takk
heimta af ađ fjúki!
Burt međ Flokksins fúla makk!
Friedmanns tíma ljúki!
Í útrásinni er ekkert nýtt,
allt á klafa bundiđ.
Upptćkt gert var allt mitt spítt
óđar en var fundiđ.
"Syngist međ laginu , ég langömmu á sem ađ létt er í lund"
Ţjóđin á skáld sem ađ létt er í lund
Leitar ađ greinum hverja einustu stund
Á ţingi og ţotu hann ritar sinn brag
Á nóttu og degi hann raular ţađ lag
Hvítbókin mín
hvítbókin mín
óttaleg heybrók er hvíbókin mín
nú hvítţvć ég Bjögga og Hannes og Jón
og segi viđ Imbu ađ sjálf sé hún flón
nú ritum viđ skruddu um sjálf okkur öll
ţar sem engin er sekur og ég bý í höll
Hvítbókin mín
hvítbókin mín
óttaleg heybrók er hvíbókin mín
Ţetta er ţráđur vikunnar ađ ţessu sinni... mćli međ vísu á dag... ég byrja á einni vísu sem varđ til viđ kaffidrykkju...
Hjartasćlan hógvćr vex
í hreinum dropa.
Volgt og mjúkt er kreppukex
í kaffisopa
Varla kćtist krepputal
kvíđi framtíđinni.
Fantarnirr í dimmadal
drekkja hugró minni.
Gaman er á gresjunni ađ fá
á Gestapó ađ fara og ţar rabba,
En alltaf best er sveininn ţann ađ sjá
sanna eđalgestapóann Skabba.
Ef ţú lánar ađeins meira
allt ţá verđur gott.
Aldrei mun ég út af keyra
um ţađ hef ég vott.
Andspyrnan mun erfa hér
allt sem skíta á ráđamenn.
Bóndinn ţjáđur brotinn sér
ađ betri dagar koma senn!
nokkuđ vondur vindur blés
vćta hörđ ţá barđi
en mér hélt ţó ögn til hlés
og mig húsiđ varđi.
Notalegt og ćđi er
undir sćng ađ kúra.
Nágranninn ţó hefur hér
hátt og er ađ múra.
Kátur er ég kappinn nú
kreppan sligar ekki.
Bćđi ég og einnig frú
erum laus viđ hlekki.
Ţessi er reyndar ekki eftir mig, en hún verđur ađ fá ađ birtast hér einhvers stađar.
Hugarvíl og harmur dvín
er horfi ég á frúna.
Hún er eina eignin mín
sem ekki rýrnar núna.
Stýrivaxtastefnan er
stórkostlega biluđ.
Dráttarvextir vaxa hér
verđbólgan er fyluđ.
Hér er ein náttúrustemma, ort á árshátíđarnefndarspjallinu... ţótt ótrúlegt megi virđast ţá var einmitt gott tilefni til ţess ađ yrkja um Ok
Ok, ţú fagra heimsins hetta
hreina jökulbreiđan netta
hérna er ein hugardetta:
hvađan tókst ţér frá ađ detta
Ein vísa um fjall...
Fjalliđ er svo hvítt og hátt
sem himnatrekt.
Í fjarska virđist vera blátt
og viđbjóđslegt.
Dásemd var í dag ađ sofa,
dreyma skrift og fólk og hval.
Býsnum var ég búin ađ lofa,
betur má ef duga skal.
Fari allt hér fjandans til
fyrr en nokkurn vari
Burtu skjótast skreppa vil
skillítill á bari.
Ógleymiđ er yndislegt,
allsleysiđ er vćntanlegt.
Íhaldiđ er ćvarandi,
allt í einu hrađdrepandi.