Mínar dömur dansa vel
dilla rassi sínum
Draumum þeirra stundum stel
sting inn limi mínum.

of seinn.
‹skammast sin›

Var bara ekkert of seinn.

Mínum bokkum mjaðar vil
meður ykkur deila.
Gerum drengir góðir skil
gambra mínum heila.

Heila dollu af dósamat
demdi ég í pottinn,
en við borðið Böddi sat
baðs,fyrir ó Drottin.

Drottinn gaf og drottinn tók
drottinn svaf í ullarbrók
María hafði meyjarlók
mikinn keng og eðal hrók

Hrókur sá er hefur nú
hæsta fallið hlotið
glataði þar tryggð og trú
tímans glas er brotið

Brotna loforð, brestur tryggð,
beygðar, aumar gráta.
Yfir tóku fals og frygð,
flaug úr hreiðri hnáta.

Hnáta fögur ein hér er
opinmynnt að neðan,
upp á hana oft ég fer
og yrki ljóð á meðan.

Klæmast viltu kúturinn
kannski myndi duga
að skjóta einni skæðri inn
á skelfinguna Huga.

Drongur góður, doldið seinn
draumur eyja kvinna.
Pjásturslegur piparsveinn
prinsinn óra minna.

Trénuð, fúin, tæpast nýt,
torfbæjar sem viður.
Mygluskán á, morkið snýt,
miðjulöpp snýr niður.

Niður skaftið miðju snýr
snjáður er og ljótur,
ætlaður að kálfa kýr
kræfur tudda spjótur.

Spjótið langa spaklega
spýtir söltum brundi.
Málagjaldið maklega
mitt í rass á hundi.

Hundanna að helgum sið
hamrað' í mig vinur.
Aftanfrá, og engin grið,
uppvið stigahandriðið.

Handriðið er harla gott
hitt þó vil ég fremur
þegar hundsins holdið vott
heitan vininn kremur.

Riðið feitum hef ég hest
hátt um leitið farið
barið hef ég gamlan gest
geiflur hans þá marið.

Kremur hjartað kuldatíð
Kári nartar fastar.
Nætur svartar, svöl er hríð
hann syrgir, kvartar, lastar.

„Kramið hjartað mjúka mitt“,
mælir kvalinn drengur.
Snati dauður, held ég hitt,
Halli fái' ei lengur.

Ohh! Sein...