Náraaumur notar margt
nokkrar bláar stundum
Hjartað ólmast sé ég svart
sælu veiti sprundum
Súpu góðri saup hún á
sóðatelpan anna
þegar tuggði hún tvo til þrjá
tittlinga svartra manna
Manna okkur mönnum gaf
mikill drottinn heimsins
Ók svo burt um himna haf
heljarvíddir geimsins
Geimið okkar grána tók
er Gussi lagði á flótta
Harðnaði á heimsins bók
sú hugsun vekur ótta
Óttaslegnir arabar
illar fengu kveðjur
vondum gefa vara svar,
vígamannakeðjur.
Keðjur okkur kirkjan gaf
klafa á oss lagði
Jesú sem í jötu svaf
játti því og þagði
Þegja líka þegnar hans
þora ekki tjá sig
gefast upp við gaddakrans...
nú gjarnan vilja slá mig.
Fær skyndilega eldingu í hausinn
Mig umfræða máttarvöld
að Mæja hafi klónast
Engin Seppi ! Alveg köld !
Og án þess að dónast !
dónavísur dýrkum vér
dólgshátt eigi spörum
böguklúrið breiðist hér
berst frá okkar vörum
hafi sigli helgu á
hef ég stefnu góða
haftir engar hafa má
hafið fer að sjóða
sýður nú í safanum
seytlar útúr glufum
útúr rýkur ofninum
anda að mér gufum
gufur eru góðar hér
gæfulegt er þetta
geysir vil nú gamna sér
gusast á mig skvetta
skvettu ég nú skulda eina
skemmtilegt er það
sköllótta ég skyttu beina
skal nú ræs'af stað
staðset ég í stúti einum
stórskotaherra
strokka þar og strita beinum
stóran fæ nú hnerra
Hnerra skaltu hnúturinn
hnoð þitt mikið orðið
Kveð þig núna kúturinn
kvæði legg á borðið.
Borðið fyrir báru er
bara orðið soldið
Villa heldur valdi mér
vænna kvennmanns holdið
Holdið rís nú heim vill það
heimreið löng og fögur
Eftirleikur ballarbað
bætast mínar sögur.