Töfra Bakkus breiða kann
börn mörg koma undir
Eld í klofi kona fann
kætast ástar fundir
Fundar höldin fyrir bí
fóru því er ver og miður,
karlarnir fóru á kenderí
en kerlingarnar lögðust niður.
Niðurbrotið náhræja
nálgast þá hámarkið
feiknagóð er fnykgræja
fýlan eykst við snarkið
Snarkar nokk í snakkinu
snæði það með sósu
Heyrist smell! í hakkinu
Heit er máltíð Rósu
Rósa frænka mig rjóðan gerði
roði milli kinna.
Ekki ég þá var á verði
verð að sleikja minna.
Minna vil þig maður á
að mörg er fögur sprundin´,
allir þurfa elska og þrá
er sú mannsins lundin. [Snupr: hér á höfuðstafur að vera sérhljóði því þ-in í 3. línu standa í lágkveðum. Betra: er sú mannsins lundin. Þá virkar þetta allt. Hlebbi.]
Lundi Páfi Prófastur
Prestur fer að rugla
Röndóttur og rótfastur
Raftur Þessa fugla.
Fuglar margir furðu hér,
fara um með slúður.
Misjafn bragur margur er,
margur bara klúður
klúðrar sífellt kvæða gerð
kallinn eigi lærir
æðir fram á ógnar ferð
óðan hlebba ærir
(síðasta línan er sérstaklega gerð til að æra ákveðinn einstakling (línan inniheldur vísbendingu um hver það er))
Ærir hlebba Hugfreður
held ég annar líka
hjá lappa er ljóða?m
ljótt er þvi að flíka.
Nebbinn hefur nasir tvær
nærri liggur munni
ofar blika augun skær
undir brúnarunni
Brúnaþungur brjálaður
brotið niður kveður
Stöku sinni sturlaður
stundum í oss veður.
Veðrið úti vont er oft
veslings labbakútur.
Oftast fer þá upp á loft
tel mínar baggalútur.
Viljiði hætta þessu.
Ef þið getið ekki rætt málin og samið frið eins og manneskjur þá skulið þið bara þegja.
Viljiði hætta þessu.
Ef þið getið ekki rætt málin og samið frið eins og manneskjur þá skulið þið bara þegja.
psssst furðó! ‹potar létt í öxl furðuveru› Ekki trufla, nú er gaman.
Hehehe.
Jæja Hlebbi, þetta var djöfulli skemmtilegt.
Leiðist þér?