Ég man þegar allir krakkarnir fóru út að leika sér. En svo koma videóið.‹Dæsir mæðulega og lítur út um gluggann›
Ohh já! Stórfiskaleikur og stoð!
Reyndar var vídeóið orðin gömul uppfinning þegar ég var í þessum leikjum, en ekki svona gríðarmikið notað eins og nú.
Ég man þegar allir krakkarnir fóru út að leika sér. En svo koma videóið.‹Dæsir mæðulega og lítur út um gluggann›
Ohh já! Stórfiskaleikur og stoð!
Reyndar var vídeóið orðin gömul uppfinning þegar ég var í þessum leikjum, en ekki svona gríðarmikið notað eins og nú.
Og ein króna og Hollí hú! Þetta voru vinsælustu leikirnir í hverfinu mínu og svo var stundum safnað í lið og farið í „Yfir” yfir hverfissjoppuna...
‹Lygnir aftur augunum í djúpu nostalgíukasti›
Ég man þegar allir mætir menn létu ekki sjá sig öðruvísi en í axlaböndum.
Ég man þegar allir (h)eldri menn gengu með hatt á höfði.
vjer munum eigi hvernig vjer komum hingað í þetta sinn
Ég man eftir mánudagsmyndunum í Háskólabíói. ‹Brestur í óstöðvandi grát›
'Eg man eftir þegar Amstrong steig á tunglið 1969, small step for a man, giant step for mankind, eða einhvað svoleiðis.
'Eg man 'Ola blaðasala; Vísir og Þjóðviljinn. Morgunblaðið.Alþýðublaðið og Timinn.
Og ég man þig, manstu mig?
Nei sorrí ég var svo fullur.
En ég man þegar víðóma hét því góða nafni stereo/steríó.
ég man eftir því að hafa farið á salernið
Ég man eftir smjattpöttunum.... ohh, ljúfar minningar!
Ég man þegar Reykjavík var lítil, saklaus borg. ‹Starir þegjandi út í loftið›
Ég man eftir teiknimyndunum um Sponna og Sparða
Ég man þegar bjórin var leyfður ‹undrar sig á að 1 mars skuli ekki vera orðin árlegur bjórdrikkju dagur›