Þáðu allir gott í glas
geimið var í botni.
Trítlað um með fólskufas
fengið hass og tottað gras.
Aftanfrá reið auðnumær
öll hún lék á iði
Vildi að þær væru tvær
og vorið kæmi í fyrragær
Gær var ég á ölsins bar
Ákavíti drakk ég
vissi ei þá hver né hvar
hrikalega fullur var
Varmenni á vígaslóð
ves'ling gjarnan drepa
Ræna vasa af silfur sjóð
síðan honum taka blóð
Blóði ástar úthelli
aldur senn mér grandar
fjör er dýrt í fjárfelli
fjand´er sleipt á svelli
Svellkaldur með svipu fer
svífandi milli trjáa
óralangt frá undir mér
apa sé ég smáa
Tekið úr dagbók Tarzans, ritað með því sem virtist vera úrgangur.
Vaknaðu Tarsi vinur minn
vertu ekki að gaula
Stikluviku vákurinn
viltu hérna leggja inn
Innilega iðrast nú
alvarlega vitlaus
ef ég væri eins og þú
ætti ég kannski heilabú
keðjan slitin?
Svellið hála er ég á
enda vitleysingur
hérna meiri hjálp vill fá
hérna vil ég keðju smá
smá hér liggur ljóðveila
lasinn er og veikur
ætlaði að emeila?
ei á kveiki frumheila
Heila búinn heilsu með
hverfa nokkrar frumur
þreytir alltaf þetta streð
þurrausinn ég samt hér kveð
Hnjóðlaus maður hljóðlaus er
hefur engan skugga
Nafn hann varla nokkurt ber
nett er falinn hulduher
Hermenn námu Huldu á brott
við hentugleikann fyrsta
af því að þeim fannst hún flott
og flínk að setja mat í pott.
Pottur sauð á Páskadag
páskahérann feigan
sungu börnin sigurlag
sælum gekk þeim allt í hag.
Hagur magur segir sex
syngur þungur Ingi
hraður maður mauli kex
mikið spik af slíku vex
Vex nú máttur vits á lút
vargar braginn kveða
Bindum ekki hérna hnút
hrökkva margir þá í kút
Kútinn í ég tappa tróð
og tölvuskarnið ræsti
Hér á lútnum elginn óð
úr því varð svo þetta ljóð.
Ljóð með hugsun muna má
Máttur orðs og anda
Hin þau engan heillað fá
hugmynd eða fræi að sá
Sáði ég á sunnudag
saur í góðar brækur
leyfði mér á að létta þvag
leiðinlegur kækur
Kjækur sá að kúk'í brók
klínist fast við suma.
Þá sem hafa lítinn lók
og lepja stöðugt romm og kók.