Lærði-Geöff er ekki fullnuma í bragfræðum æðstum fræða. Han má taka sig á. Ég tek því upp þráðinn þar sem snillingur Z. Natan o.s.frv. hætti:
Mér er illt í maga og
mæðuveiki hefi,
reglulega fæ ég flog,
fullur sendur mun á Vog.
Voginn minna vona skjól
varða fagrir leggir
krosslagðir í stöku stól
stuttum eru í rauðum kjól
Kjóllinn illa klæðir mig
kalt er mér til lappa
Steingrímur nú stækkar sig
saurinn vill hann þjappa
‹Brestur í óstöðvandi grát›
‹mælist til þess við lærða Geöff að hann lesi næstsíðasta félagsrit Skabba og læri›
Kjólinn rauða kenna má,
kona stendur þar,
fundi hennar nú skal ná
næturgistingu að fá.
Fátækt andans fimur sel
flæki djúpum orðum
hugsun út um móa og mel
magnað hvað það gengur vel
Velsæmisins virðist mér
vandlega menn gæta
klám né annan sora sér
sjaldan nokkur maður hér
Hér er ekkert hrafnaþing
Hér er ekkert glingur.
Aftur fyrir og alltum kring
Eru teiknin stíls í hring.
Hringurinn gyllti hróður ber
hratt um fjöll og dali
Af mér fingur óður sker
allt svo ei þurfi að giftast þér
Hringinn sá ég hendi á
hélt um miðjan bauginn
leið mér eins og lúða þá
lífvana í jörðu lá
Neibb.. of seinn
Þéringarnar þýðar ljá
þroska voru máli.
Tal & ávörp yðar fá
aðeins meira vægi þá.
Þá og aðeins þegar (ef)
þykja góðar vísur
Inni á lútnum aðeins tef
eða sendi lítið stef.
Þá mun verða í koti kátt
og karlar synga lag
þó ekki megi hafa hátt
né hlaupa ber um miðja nátt.
Of seinn
Stef er lagi stöku í,
stemmir, ekki satt?
Mín er þrautin þung sem blý
þó má ekker ger' í því.
Því að allt er ósköp flott
enga galla finna má
ég mundi þiggja töluvert tott
titra ef það væri gott
Gottskálk heitir graður fýr
gólar hátt af frygð
dílar þá er dagur nýr
um dásamlegar mjólkurkýr
Mjólkurkýr á mæna naut
meður augum löngum
líkust þeim er hungur hlaut
hugsandi um rjómagraut
rjómagraut og rabarbara
radísur og sellerí
ét ég því ég þarf að spara
- þar sem konan var að fara
Fara vil á fyllerí
finn þó engan vökva
Bölvað er það bríarí
brást það litla kenderí