Þótt flestir Geöffar séu mér lærðari legg ég til að Lærði-Geöff kynni sér bragfræðina betur. Nóg um það:

Finna má í minni brók
margt sem stúlkur gleður:
talsvert djarfan tussulók,
tign og þrumuveður.

Finna má í Bölverks brók
býsn af ýmsu smáu
Bremsufar og brostin hrók
bragð af kjöti hráu

Geöff varla greindur er
gaur með góða dælu
hellir út um höfuð sér
herfilegri þvælu

Mér finnst það nú einum of
ótækt rugl og blaður
hvort að gilji gráðugt klof
gamall íhaldsmaður.

A'tti e'g m'er eitt sinn hest
ungur vard hann ellinn
F'ekk i' bakid fyrir rest
fyrirfo'r s'er kjellinn
(afsakid notkun a' o'aedra lyklabordi)

Hvað er nú fremst á forsíðunum?
Fundaði Dabbi með Kjartan og Haarde?
Eiga Jónína og Hannes íbúð í hlíðunum?
Hljóp Jóhannes á eftir eldgömlum Fordi?

Nú sláturtíðin hafin er,
með hálfúldnar ullarflíkur.
Pungar súrir, harðfiskur, smér,
og sýrðar gimbrapíkur.

Skapið úldið skít í gef
skál og tæmum glasið
löngum vaki lítið sef
leiðist slæma þrasið.

Labbaði ég Laugaveg
lítil voru klæðin
augnaráðin urðu treg
illa mátu gæðin

Banaspjótum berast á
bisnnessmenn á fullu.
Á þeim fasta allir sjá
íhalds forardrullu.

Fjölmargt verður í fréttum í kveld
fjármálamenn í allskonarbralli.
Álft til Grikklands í ánauð var seld
og apakattagangur er enn í Heimdalli.

Himinn grætur, glatast ský,
glottir sól að nýju,
lækir pissast lagnir í,
lepur sjór með klígju.

mér er kalt og mér er svangt,
mér er þreytt og get ei hangt
og dólað, því dagið er langt
framundan.

September með gaddager
græt ég þurrum er hann fer.
Næstur kemur, nema hver!
níðingurinn október.

Blóðheitur með bláa hönd,
blandaður að kyni.
Á við heimsins ystu strönd,
innmúraða vini.

Hneykslin skekja Ísland enn,
ei sést nokkur týra,
valdasjúkir vondir menn
voru landi stýra.

Allt er lífið eymdarskak.
Eyðist brautin greið –án tafar.
Okkur miðar afturábak,
ella nokkuð leið – til grafar.

Koma skal, við kúrum öll,
und´ kæfðri grund af snævi.
hefðum farið um víðan völl
ef lengri væri vor ævi