Um er að ræða gamanmynd frá níundaáratug síðustu aldar.
Tveir menn sitja í í bíl. Sá sem keyrir bílinn er mjög þrekvaxin. Hann hagræðir sér í bílstjórasætinu og segir af innlifun: ,,Ég elska að keyra".
Neibb. -John Candy er ekki þéttvaxni leikarinn sem um ræðir.
Er John Goodman þéttvaxni leikarinn?
Hárrétt hjá Hakuchi!! Láttu nú fossa yfir okkur því góðgæti sem þú geymir í skál visku þinnar. ‹Gospabbi hellir meira af volgu rommi í glasið og kætist yfir mætti veraldavefsins ›
Maður talar, frekar lágstemmt í almenningssíma í frekar sjúskaðri byggingu. Hann er að tala við konu. Maðurinn er heldur örvæntingarfullur. Myndavélin fer af honum í miðju samtali, færist til hliðar þar sem við sjáum tóman gang. Maðurinn heyrist rausa eitthvað áfram.
Djöfull er þetta strembið hjá þér, en mér dettur, við fyrstu sýn, í hug breska myndin Naked.
Neibb. Þetta er talsvert lykilatriði í myndinni, þó það sé kannski ekki augljóst. Kvikmyndafræðingar myndu eflaust kalla þetta 'hvörf'.
Myndin er þungt drama.
Er þetta eitthvað frægt "Long-shot" atriði úr einhverri Hitchcockræmu?
Ef þetta er mynd frá sjöunda áratugnum, þá giska ég á The Trial eftir Orson Welles ‹Believe it or not! Sena úr The Trial var stæld í nýlegu Britney Spears myndbandi›
Þetta er ekki endilega frægt atriði.
Hitchcock kom hvergi nærri. Flestir ættu nú að þekkja myndinna, ef þeir hafa ekki séð hana þá hljóta þeir að hafa heyrt um hana.
Þungt drama segirðu. Er hún svart/hvít? Þriðji maðurinn eða eitthvað í þá áttina?
Er leikarinn stórstjarna?
Nei, ekki er hún svarthvít. Aðalleikarinn er stórstjarna, en á þessum tíma var hann meira svona ungur og efnilegur, en þó alls ekki óþekktur, hann hafði sannað sig í nokkrum myndum á undan.