(hunsa spurningamerkið atarna)
Þínum fundi fagna vel.
Farðu nú að leita.
Ekki tyrfið mál ég tel
að tala mig sjóðheita.
Sjóðheita, sæta, seiðandi
sexy og svala
Þig vil ég þar af leiðandi
þokkalega við tala
(Ég fylgi fordæmi nornarinnar)
Heita girndargaldramær
ég get ei hamið mig.
Af göldrum þínum orðinn ær
ætíð hugsa um þig.
Þinnar veru víst ég bíð,
vona að þú skráist
inn á Lútinn, lostatíð.
Liggur við ég þjáist.
Þjást ég mun um þessi jól
þrái að finna þig.
Er á himni hækkar sól
hitta skaltu mig
Þjáist þjóð á messu-
Þorláks- Blessuð skatan
lyktar líkt og klessu-
líþrár Litli-Satan
(klessulíkþrár er orð sem er kannski ekki til?)
of seinn
Þjást ég mun um þessi jól
þrái að finna þig.
Er á himni hækkar sól
hitta skaltu mig
Mitt heiti hafa skalt þú,
hittumst eftir jól.
Á Skólastíg ég verð sú
í Svart lituðum kjól.
Kjólinn svarta kenna mun og hvarmur vöknar.
Er hrund ég finn sem hjartað saknar
heitur funi í brjósti vaknar.
(baksneidd braghenda)
Vaknið snemm í morn,
skellti í skál eylítið af korn,
kjamsaði saup og dæsti,
fór svo að gæða mér á skötu kæstri.
Á kæstri skötu í kuldatíð,
kjammsa ég og glotti.
Útí í heimi Íraksstríð,
enn er haft að spotti.
Spotti að og háði ég hef
hænuhausa og rindilmenni.
Gef þeim nokkur lengri nef
og neðanbeltishúmor kenni.
Kenni ég að Kristur sé,
kennimaður þinn.
Hafðu ekki háð né spé,
hátt á lofti um sinn.
Sinnislaus var Sveinki hró
stanslaust var með pínu,
í kofa skrifli karlinn bjó
klikkaður með Línu.[/code]
Ég Línu Langsokk hitti
á leiðini í messu
Tók hún um mitt mitti
og marði mig í klessu
Klessu legur er hann Láki
latur bæði og sljór,
kanski verður karl úr stráki
kengboginn og mjór.
Mjór var gaurinn gylja
sem gægðist milli þilja
og meir af mætti en vilja
maddömuna sarð.
Ekkert úr því varð.
Varð að segja vísu eina
víst það kætir liðið
strýk ég nú minn böllin beina
betur hefði biðið
Þar sem orðið biðið er ekki til nema í ritvilltri íslensku skulum við notast við orðið beðið
Beðið eftir henni aftur
ekki get ég hugsað mér.
Hún er mesti mykjukjaftur,
maðkaklof og hentar þér.